Ahi, ainda a industria do homem tinha aproveitado habilmente a natureza para crear meios de segurança e defeza. De um e outro lado da escada seguião dous renques de arvores, que, alargando gradualmente, ião fechar como dous braços o seio do rio; entre o tronco dessas arvores, uma alta cerca de espinheiros tornava aquelle pequeno valle impenetravel. A casa era edificada com a architectura simples e grosseira, que ainda apresentão as nossas primitivas habitações; tinha cinco janellas de frente, baixas, largas, quasi quadradas. Do lado direito estava a porta principal do edificio, que dava sobre um pateo cercado por uma estacada, coberta de melões agrestes. Do lado esquerdo estendia-se até á borda da esplanada uma aza do edificio, que abria duas janellas sobre o desfiladeiro da rocha. No angulo que esta aza fazia com o resto da casa, havia uma cousa que chamaremos jardim, e de facto era uma imitação graciosa de toda a natureza rica, vigorosa e esplendida, que a vista abraçava do alto do rochedo. Flores agrestes das nossas mattas, pequenas arvores copadas, um estandal de relvas, um fio d'agua, fingindo um rio e formando uma pequena cascata tudo isto a mão do homem tinha creado no peqneno espaço com uma arte e graça admiravel. Á primeira vista, olhando esse rochedo da altura de duas braças, donde se precipitava um arroio da largura de um copo d'agua, e o monte de gramma, que tinha quando muito o tamanho de um divan, parecia que a natureza se havia feito menina, e se esmerara em crear por capricho uma miniatura. O fundo da casa, inteiramente separado do resto da habitação por uma cerca, era tomado por dous grandes armazens ou senzalas, que servião de morada a aventureiros e acostados. Finalmente, na extrema do pequeno jardim, á beira do precipicio, via-se uma cabana de sapé, cujos esteios erão duas palmeiras que havião nascido entre as fendas das pedras. As abas do tecto descião até o chão: um ligeiro sulco privava as aguas da chuva de entrar nesta habitação selvagem. Agora que temos descripto o aspecto da localidade, onde se deve passar a maior parte dos acontecimentos desta historia, podemos abrir a pesada porta de jacarandá que serve de entrada, e penetrar no interior do edificio. A sala principal, o que chamamos ordinariamente sala da frente, respirava um certo luxo que parecia impossivel existir nessa época em um deserto, como era então aquelle sitio. As paredes e o tecto erão caiados, mas cingidos por um largo florão de pintura a fresco; nos espaços das janellas pendião dous retratos que representavão um fidalgo velho e uma dama tambem idosa. Sobre a porta do centro desenhava-se um brasão d'armas em campo de cinco vieiras de ouro, riscadas em cruz entre quatro rosas de prata sobre pallas e faixas. No escudo, formado por uma brica de prata, orlada de vermelho, via-se um elmo tambem de prata paquife de ouro e de azul, e por timbre um meio leão de azul com uma vieira de ouro sobre a cabeça. Um largo reposteiro de damasco vermelho, onde se reproduzia o mesmo brasão, occultava esta porta, que raras vezes se abria, e dava para um oratorio. Defronte, entre as duas janellas do meio, havia um pequeno docel fechado por cortinas brancas com apanhados azues. Cadeiras de couro de alto espaldar, uma mesa de jacarandá de pés torneados, uma lampada de praia suspensa ao tecto, constituião a mobilia da sala, que respirava um ar severo e triste. Os aposentos interiores erão do mesmo gosto, menos as decorações heraldicas; na aza do edificio, porém, esse aspecto mudava de repente, e era substituido por um quer que seja de caprichoso e delicado que revelava a presença de uma mulher. Com effeito, nada mais loução do que essa alcova, em que os brocateis de seda se confundião com as lindas pennas de nossas aves, enlaçadas em grinaldas e festões pela orla do tecto e pela cupola do cortinado de um leito collocado sobre um tapete de pelles de animaes selvagens. A um canto, pendia da parede um crucifixo em alabastro, aos pés do qual havia um escabello de madeira dourada. Pouco distante, sobre uma commoda, via-se uma dessas guitarras hespanholas que os ciganos introduzirão no Brasil quando expulsos de Portugal, e uma collecção de curiosidades mineraes de côres mimosas e formas exquisitas. Junto á janella, havia um traste que á primeira vista não se podia definir; era uma especie de leito ou sofá de palha matisada de varias côres e entremeiada de pennas negras e escarlates.

Ahi, nog steeds de man-industrie had vakkundig aangewende natuur veiligheidsvoorzieningen te creëren en verdediging. Aan weerszijden van de trap, twee rijen bomen, die geleidelijk verwijdend, ion te sluiten als twee armen de boezem van de rivier; tussenin de stam van deze bomen, een hoge hek van doornen maakte dat kleine ondoordringbare vallei. Het huis is gebouwd met de architectuur eenvoudig en grof, wat nog steeds presenteren onze primitieven woningen; had vijf ramen voorkant, laag, breed, bijna plein. Rechts was de deur hoofdgebouw, met uitzicht op een binnenplaats omgeven door een palissade, bedekt met wilde meloenen. Aan de kant links verlengd tot aan de rand van de esplanade een vleugel van het gebouw, die opende twee ramen boven de kloof uit de rots. Onder de hoek die deze aza maakte met de rest van het huis, er was één ding dat we zullen tuin noemen, en inderdaad, het was een sierlijke imitatie van het geheel rijke, krachtige en prachtige natuur, dat het uitzicht vanaf de top van de steen.Wilde bloemen van ons bos, kleine lommerrijke bomen, a gras staan, een straaltje water, een rivier faken en een vormen kleine waterval dit alles met de hand de mens had geschapen in het kleine ruimte met een kunst en gratie bewonderenswaardig. Op het eerste gezicht, als ik dit zie een rots van twee vadem hoog, waar een stroom vandaan kwam breedte van een glas water, en de berg van gramma, die hoogstens zo groot als een divan, het leek op de de natuur was een meisje geworden, en als had gezorgd om in een opwelling een miniatuur. De achterkant van het huis, helemaal gescheiden van de rest van het huis door een hek, werd ingenomen door twee grote pakhuizen of slavenverblijven, die verblijfplaats voor avonturiers en afgemeerd. Eindelijk, aan het uiterste van het kleine tuin, aan de rand van de afgrond, kon je zien een hut met rieten dak, waarvan de pijlers er waren twee palmbomen die hadden geboren tussen de spleten van de stenen. Bij plafondkleppen gaan naar de vloer: a een kleine groef beroofde het water van regen om deze wilde woning binnen te gaan.Nu we het aspect hebben beschreven van de plaats, waar de de meeste van de gebeurtenissen hiervan geschiedenis, we kunnen het zware openen jacaranda deur die dienst doet als ingang, en binnendringen in de gebouw. De hoofdkamer, wat we noemen gewoonlijk voorkamer, ademde een zekere luxe die leek onmogelijk te bestaan ​​op dat moment in een woestijn, zoals het toen was plaats. De muren en het plafond waren witgekalkt, maar omgord door een brede bloem van fresco schilderen; in de ruimtes van ramen hangen twee portretten die vertegenwoordigde een oude heer en een oudere dame. Over de middelste deur werd getrokken een wapenschild in het veld van vijf gouden sint-jakobsschelpen, kruisgestreept tussen vier zilveren rozen op palla's en sporen. In het schild, gevormd door een zilveren brique, omzoomd met rood, er was ook een helm van zilveren paquife van goud en blauw, en door timbre een halve leeuw in blauw met een gouden coquille op het hoofd. Een breed abrikozengordijn rood, waar de hetzelfde wapen, verborg deze deur, die zelden openging, en gaf aan een oratorium. Tegenover, tussen de twee middelste ramen, er was een kleine lief gesloten door witte gordijnen met blauwe vangsten.lederen stoelen met hoge rugleuning, een palissander tafel gedraaid, een strandlamp opgehangen aan het plafond, vormen de woonkamermeubels, die ademden een lucht ernstig en verdrietig. De binnenkamers waren van de dezelfde smaak, minus de versieringen heraldiek; aan de zijkant van het gebouw, maar dat aspect veranderde plotseling, en werd vervangen door wat dan ook grillig en delicaat dat onthulde de aanwezigheid van een vrouw. In feite niets meer dan deze nis, waarin de brocatels van zijde versmelt met het mooie veren van onze vogels, verstrengeld in slingers en slingers langs de rand van het plafond en bij de koepel van het gordijn van a bed op een tapijt geplaatst huiden van wilde dieren. In een hoek, aan de muur hing een albasten kruisbeeld aan de voet van de dat er een houten voetenbankje was? Gouden. Niet ver weg, op een dressoir, een van die gitaren werd gezien Spaans dan zigeuners zal introduceren in Brazilië wanneer verdreven uit Portugal, en a verzameling van mijnbouwcuriosa van: mimosa kleuren en prachtige vormen.Naast het raam zat een stuk dat... op het eerste gezicht was het niet te definiëren; was een soort bed of sofa gekleurd stro van verschillende kleuren en afgewisseld met zwarte veren en scharlaken.